Straatpastor Rob Kosterman, een portret
Een interview in het blad 'Samen' uitgave van de protestantse gemeente Eindhoven
Sinds een aantal jaren is Rob Kosterman de straatpastor in Eindhoven. Van huis uit is Rob bloemist, wat soms nog aan de bloemschikkingen in de Catharinakerk, de kerk van waaruit Rob werkt, te zien is. Maar al weer heel wat jaren terug heeft hij de diakenopleiding in Den Bosch gevolg en voor de verdieping ook een theologieopleiding gedaan. En zo werd Rob de eerste straatpastor van Eindhoven, die klaar staat voor dak- en thuislozen. Enkele sponsoren zoals fondsen, die garant stonden voor een startsubsidie, kloosters en particulieren brachten geld bij elkaar en langzaam groeide het straatpastoraat uit tot wat het nu is. Door dat werk heeft Rob Kosterman een aantal nevenfuncties zoals bestuurslid van het Open Huis en de Stichting Materiele Hulpverlening (SMH) en lid van de werkgroep Fakkeloptocht, waarvan hij ook de viering vooraf verzorgt, en de Armoedetafel. Daarnaast begeleidt hij ook stagiaires van Fontys hogescholen.
Hoe ziet een werkdag van een straatpastor eruit?
Rob houdt zijn agenda zo leeg mogelijk, want als iemand hem nodig heeft, moet hij er ook zijn. Hij bereikt en ontmoet mensen op verschillende manieren:
- Hij weet waar een aantal mensen zich ophouden en daar loopt of fietst hij regelmatig naar toe.
- Hij gaat ook op een vaste dag en een vast uur bij inloophuis ’t Hemeltje en in de Visserstraat bij het Leger des Heils zitten. Mensen die hem nodig hebben, weten hem dan te vinden.
- Tegenwoordig gebeurt het ook vaak, dat mensen hem via de app bereiken.
De gesprekken die hij voert zijn heel divers. Het kan over het weer gaan, maar ook over de zwaarte van het leven zonder dak boven je hoofd. Dan gaat het soms over maar kleine dingen, maar gestapeld maken die het leven zwaar. Het kan ook vrolijk zijn. Zo was er laatst een man die Rob appte, dat hij zijn rijbewijs had gehaald en nu op zoek kon naar een baan. Dan komt er weer perspectief en dat is prachtig.
De ervaringen met de nieuwe maatschappelijke opvang (MO)
Uitgangspunt is dat daar maatwerk geleverd wordt, maar dat ziet Rob niet veel gebeuren. Iedereen moet met de grote stroom mee en dat valt niet mee, want ieder mens is anders. De MO gaat ook uit van een regiobinding: als je niet uit de regio komt, besta je niet voor de MO en heeft het niets te bieden. Dat is zuur. Wat Rob betreft zou het maatwerk beter moeten en de regiobinding afgeschaft. Uiteindelijk betaalt zich dat terug en krijg je meer mensen met een beter toekomstperspectief, iets wat ieder mens nodig heeft om het leven aan te kunnen.
Het meest schrijnende voorbeeld vertelde Rob over een gezin: vader, zwangere moeder en twee kinderen van 6 en 9 jaar, die op straat gezet waren en op vrijdagmiddag in de Catharinakerk kwamen, door een van de Vrijwilligers van het Open Huis mee naar de gemeente werd genomen voor huisvesting. Ze werden niet binnen gelaten. De voorzitter van het SMH kon ook niks doen. Toen heeft de stichting ZonderDak samen met Rob een filmpje gemaakt waarin hun verhaal verteld werd en dat op social Media gezet. Toen belde de wethouder om te vertellen dat ze op vrijdag echt niks kon doen. Uiteindelijk zijn ze, later door de gemeente terug betaald, in een Low Budgethotel geplaatst voor drie dagen en op maandag is er door de gemeente een oplossing gevonden.
Maar ook veel moois. Een luisterend oor alleen is al helpend. Men kan zijn of haar verhaal kwijt, waardoor het leven toch een beetje lichter lijkt. Er zijn veel levensvragen, waar misschien geen antwoord op is, maar waar je wel samen over kunt praten. Rob is heel blij met het werk dat hij doet. Officieel kan hij 1 december met pensioen, maar in overleg met het bestuur zal ieder jaar gekeken worden of hij er nog een jaar tegen aan gaat. Voorlopig is Rob in ieder geval nog niet van plan om te stoppen en ik denk dat alle dak- en thuislozen in Eindhoven daar blij mee zijn.
Bernadette van Litsenburg