Stil staan bij alle mensen vd straat

die dakloos zijn en vaak in eenzaamheid zijn overleden.

Voor hen zonder thuis

Geen naam op steen, geen kamer vol licht,

maar wel een bestaan, een gezicht.

Op straten geleefd, in stilte gegaan,

toch blijft hun aanwezigheid bestaan.

De stad kende hun stappen, hun moeizaam gebaar,

hun blik die soms hoop droeg, soms zwaar.

Vergeten door velen, gedragen door enkelen,

nu rusten zij onder dezelfde hemel.

Moge warmte hen vinden waar kou ooit bleef,

moge vrede omhullen wie zoveel verdreef.

Geen mens is verloren, geen leven te klein—

wij dragen hun namen in ons hart, niet in steen.