Kerstgedachte

Al eeuwenlang wordt het verhaal over de geboorte van Jezus verteld. Toch wel bijzonder, want vroeger was de geboorte van iemand helemaal niet zo belangrijk. Het geboorteverhaal van Jezus is dan ook niet zomaar een geboorteverhaal. Het is een verhaal van hoop voor iedereen.

Jezus was de zoon van God. Maar hij werd niet geboren op een hemelse plek, zoals je van een belangrijk iemand zou verwachten. Hij werd geboren in een stal. Heel eenvoudig, maar toch bijzonder.

De eenvoud spat van het verhaal van Lucas af. Geen kastelen, groteske handelingen, goud, wierook of mirre maar een stal met daarin een voederbak. Zelfs de engelen welke de komst van de Messias verkondigen hebben gekozen dit niet aan grote leiders, koningen of magiërs toe doen maar aan de herders in het veld.

Zij staan centraal in dit verhaal.

Zij spelen een belangrijke rol.

Zij zijn degenen die aan Josef en Maria vertellen wat hun over Jezus is verteld.

Hoewel het leven van herders in de kunst vaak idyllisch wordt voorgesteld, was de dagelijkse realiteit voor herders ten tijde van de Bijbel niet zo rooskleurig. De nomadische levensstijl zorgde voor vele ongemakken en maakte hen niet geliefd bij de rest van de bevolking. Het is niet zonder reden dat Lucas herders introduceert bij het geboorteverhaal. Het is volledig in overeenstemming met de boodschap die hij in zijn evangelie wil meegeven: een omkering van sociale verwachtingen en de gedachte dat de pasgeboren Jezus niet aan de hoogste klassen van de bevolking verschijnt, maar in een stal aan eenvoudige mensen.

Een mens is een relationeel wezen; zonder die ander stellen wij niet zo heel veel voor. We zijn allemaal mensen en maken allemaal deel uit van de samenleving. We hebben elkaar nodig om onze liefde mee te delen. Een van de problemen van deze postmoderne samenleving is dat wij veel bezig zijn met onszelf: met mijn mening, mijn gebied, mijn belangen, mijn portemonnee, mijn doelen.

Hierdoor neemt onze relationele vermogen met de ander af. We zouden best wat meer tijd vrij mogen maken voor een ander. Want in die momenten van rust zien en vinden we niet alleen die ander maar ook onszelf terug. We gaan dan samen een verbinding aan en dat maakt ons mens.

Laten wij net als in het verhaal van Lucas wat vaker naar mensen omkijken die het wat moeilijker hebben; laten wij wat vaker naar hun verhaal luisteren. Verhalen van de ouderen de eenzamen, de dak- en de thuislozen. Niet alleen in de kerstperiode maar ook door het jaar heen. Dat zij maar hun stem mogen laten horen en dat wij bereid zullen zijn te luisteren naar hun verhalen in een moment van oprechte aandacht.

Een moment van rust.

Een moment van naastenliefde.

Een moment van bezinning.

Een moment van er mogen zijn.

Het geboorteverhaal van Lucas speelt zich af in een eenvoudige stal. Het koninkrijk van vrede en recht begint niet alleen in paleizen, maar kan overal beginnen. In iedere stad, in ieder huis, in iedere straat. Zelfs in een eenvoudige stal, want in de eenvoud toont zich de meester.